Er bestond tot voor kort geen waterdichte methode voor het tellen van walvissen. Tellen vanuit een schip of een vliegtuig heeft namelijk een beperkte reikwijdte en is bovendien gevaarlijk. Wetenschappers hebben sinds kort een nieuwe methode ontwikkeld waarbij beelden vanuit de ruimte worden gebruikt voor het tellen van walvissen.
De WorldView2 satelliet die hiervoor wordt gebruikt, produceert hoge resolutie satellietbeelden. Met image-processing software kan vervolgens tot net onder het wateroppervlakte worden gekeken om zo automatisch walvissen te detecteren. Het grote voordeel van deze methode is dat de reikwijdte een stuk groter is dan met traditionele methodes en dat het systeem volledig geautomatiseerd is.
Volgens een onderzoek van wetenschappers van de British Antarctic Survey in de Golf Nuevo, detecteert het automatische systeem 89 procent van de walvissen die in een handmatige telling van de satellietbeelden zouden worden geteld. Het systeem is in staat objecten zo klein als vijftig centimeter te detecteren maar kan vertroebeld raken door wild water en golven.
Wetenschapper Peter Fretwell vertelt tegen BBC:
As the resolution of the satellites increases and our image analysis improves, we should be able to monitor many more species and in other types of locations. It should be possible to do total population counts and in the future track the trajectory of those populations.
Door de uitgebreide jacht op walvissen de afgelopen eeuwen stonden walvissen in het begin van de twintigste eeuw op het randje van uitsterven. Hoewel de populatie zich de afgelopen eeuw heeft hersteld blijft het aantal walvissen steken op een fractie van wat het ooit is geweest. Dit soort methoden maken het mogelijk de walvissenpopulatie beter te kunnen monitoren en daarmee een herhaling van de twintigste eeuw te voorkomen.
Deze studie is de eerste succesvolle studie naar het gebruik van satellietbeelden voor het tellen van walvissen. Het gebruik van een geavanceerde technologie zoals satellietbeelden belooft dus een bruikbare methode te zijn voor het monitoren van walvisachtigen en mogelijk ook ander zeeleven. Bovendien is het een stuk veiliger voor wetenschappers om satellietbeelden te bestuderen dan om in een klein vliegtuigje boven de zee te cirkelen.
Vicky Rowntree (directeur van het Ocean Alliance’s Southern Right Whale Programma) tegen BBC:
Satellite data is wonderful.