Tegenwoordig lijkt elk bedrijf op de een of andere manier bezig te zijn met het ontwikkelen van een zelfrijdende auto of vrachtwagen. MIT is een samenwerking met the National Research Foundation of Singapore aangegaan om precies hetzelfde te doen. Toch gaat het hier niet om een auto of vrachtwagen.
De onderzoekers hebben een zelfrijdende golfkar ontwikkeld, genaamd SMART. De golfkarretjes werden voor rijtests ingezet in een publieke tuin, waar 500 toeristen gebruik konden maken van het zesdaagse experiment. De onderzoekers ontwierpen niet alleen het voertuig, maar ook het systeem eromheen. Zo kunnen toeristen via een boekingssysteem een golfkar reserveren om op te halen en weer terug te brengen. In de toekomst zal dit systeem een bijbehorende applicatie krijgen en op eenzelfde manier werken als de Uber-app.
In eerste instantie werd de zelfrijdende golfkar ontwikkeld als een opstapje naar een zelfrijdende auto, maar inmiddels is het voertuig een op zichzelf staande uitvinding. Hij zal dan ook ingezet worden om ouderen rond te rijden in speciale gebieden zoals bijvoorbeeld grote winkelcentra. Het was voor het team in ieder geval een stuk eenvoudiger om een algoritme te ontwikkelende voor de zelfrijdende kar. Het voertuig gaat namelijk niet harder dan vijftien kilometer per uur, een stuk langzamer dan auto’s of vrachtwagens. Gebruikers kunnen in ieder geval genieten van een relaxed ritje.
The vehicles are instrumented, but they are not as heavily instrumented as the DARPA vehicles [competitors in the U.S. Defense Advanced Research Projects Agency’s autonomous-vehicle challenge] were, nor as heavily instrumented as, say, the Google car. We believe that if you have a simple suite of strategically placed sensors and augment that with reliable algorithms, you will get robust results that require less computation and have less of a chance to get confused by ‘fusing sensors,’ or situations where one sensor says one thing and another sensor says something different.