De Britse krant The Guardian wordt vaak geroemd om zijn gedegen onderzoeksjournalistiek en innovatie DNA, maar daarmee vertel je eigenlijk maar het halve verhaal. De krant maakt namelijk helemaal geen winst. En dat is recent geen probleem dat samenhangt met het online tijdperk, maar dat bestond ook al toen papier nog het enige publicatiemedium was.
Elger van der WelWekelijks schrijft Elger van der Wel een column over innovatie in de journalistiek en media. Deze week schrijft hij over het gebruik van kunstmatige intelligentie binnen de traditionele media.The Guardian bestaat bij de gratie van het Scott Trust, dat zorgt dat de krant zijn onafhankelijke journalistieke werk kan blijven uitvoeren en zich niet te veel zorgen hoeft te maken of er wel geld wordt verdiend. Er zit echter een bijzonder keerpunt aan te komen. Alles wijst er namelijk op dat The Guardian in maart volgend jaar het breakeven point bereikt. Juist in deze tijd waarin uitgevers worstelen met hoe ze online geld kunnen verdienen, lukt The Guardian om niet langer verlieslijdend te zijn.
Inkomsten
In een interview op WebSummit begin deze maand vertelde CEO David Pemsel wat het geheim daarachter is: de lezers van The Guardian die de krant steunen om zijn journalistieke werk uit te kunnen voeren. Op dit moment komt 55 procent van alle omzet van het Britse nieuwsmedium uit betalende lezers en het merendeel daarvan komt niet binnen via papier, maar online.
Dat is bijzonder, want je hoort in de uitgeefwereld altijd hoe lastig het is om mensen te laten betalen voor online nieuws. En je ziet wel bewegingen dat het stap voor stap beter gaat, maar juichverhalen zijn er nog nauwelijks. The Guardian is, samen met The New York Times, echter één van de eerste juichverhalen.
Het bijzondere hierbij is dat The Guardian geen paywall heeft. Alles wat de krant maakt is onbeperkt gratis te bekijken, Mensen ‘belasten’ om journalistiek te consumeren staat haaks op het doel van de krant. Alles wat ze doen moet toegankelijk zijn voor iedereen, dat hoort bij de missie die de krant voor ogen heeft.
Donaties
Daarom vragen ze mensen om te doneren. Alle digitale inkomsten van lezers zijn dus donaties. En dat maakt het misschien nog wel bijzonderder dat het merendeel niet afkomstig is van papier. Bij papier betaal je nog om de krant in je handen te kunnen houden of op de deurmat te vinden; online betalen lezers van The Guardian enkel omdat ze vinden dat het werk van de redactie geld waard is.
Amerikanen doneren vaak direct na het lezen van een artikel, waar standaard een donatie-oproep onder staat Deel deze quoteInternationaal zitten er nog wel de nodige verschillende tussen die donaties, vertelde Pemsel op WebSummit. In thuisland het Verenigd Koninkrijk (goed voor eenderde van de lezers) gaat het vooral om terugkerende donaties – een lidmaatschap dus, terwijl in de VS (goed voor ook eenderde van de lezers) het merendeel eenmalige donaties is. Amerikanen doneren vaak direct na het lezen van een artikel, waar standaard een donatie-oproep onder staat.
En die donatie-oproep is het geheime wapen van de krant. Onder elk artikel dat je leest bij The Guardian staat een uitleg over het werk van de krant en een oproep om te doneren. De teksten daarvoor zijn op slimme wijze getest om te kijken welke tekst nu eigenlijk zorgt voor de meeste donaties. Teksten als “Your support counts. Together we can be a force for change.” blijken lezers over de streep te trekken, bewijst het feit dat de krant binnenkort zijn miljoenste donateur verwelkomt.
