Hoe Google Glass ons focus geeft om anders te ontwerpen

USA: consumer is expelled from restaurant for using Google GlassAl zo’n 4 maanden zijn we bij het info.nl/labs aan het experimenteren met het ontwikkelen van apps voor Glass; ook wel Glass-ware genoemd. Dankzij de samenwerking met Daphne Channa Horn – de eerste Glassexplorer van Nederland – is dat mogelijk.

Ik had natuurlijk van te voren al de ontwikkelingen gevolgd, en bijvoorbeeld de presentatie van Glass-evangelist Timothy Jordan op SXSW gezien, maar het is anders als je de bril zelf op hebt en ervaart hoe het voelt. En als je veel met Daphne praat, die de Glass per dag zes uur draagt. Je ziet echt een nieuwe categorie van diensten ontstaan.

Om het niet alleen bij theorie te houden hebben we een drietal productideeën genomen, gekoppeld aan onze klanten, elk met een eigen insteek. Voor Greenwheels hebben we gekeken hoe je een bestaande customer journey met Glass zou optimaliseren, voor bol.com was de uitdaging de rijkheid van hun recommendation engine en social graph te ontsluiten, en als laatste willen we met EYE filmmuseum op zoek naar de vorm van storytelling.

In het begin was het alleen mogelijk via de mirror API te ontwikkelen, sinds een paar weken is de GDK (Glass Development Kit) beschikbaar waarmee ook op de Glass zelf apps kunnen worden ontwikkeld. Dit gaat een versnelling geven aan de ontwikkeling en levert vooral in het gebruik van de Glass-sensors veel meer mogelijkheden.

Om Glass te snappen zijn twee principes belangrijk.

Het eerste is dat je geen apps hebt in de Glass die je gaat opzoeken en gebruiken, zoals je dat doet op je smartphone. Glass is een grote timeline met events. Het installeren van apps doe je buiten de Glass om, je neemt een abonnement op de dienst waarmee je aangeeft dat je de dienst wilt kunnen gebruiken als het relevant is. Gekoppeld aan jou (Google-)profiel uiteraard.

Het tweede belangrijke aspect is daaraan gekoppeld. Het starten van gebruik gaat altijd via triggers. Je kunt triggers gebruiken door ‘scannen’ van je omgeving. Maar in de meeste gevallen zoek je triggers uit de context. De plaats waar je je bevindt, of tijdstip van gebruik.

In de Greenwheels app die we maakten komt dat sterk naar voren. Je maakt een reservering buiten de Glass om, maar we weten wanneer die bijna start, en gebruiken de trigger tijd om een kwartier van te voren je te vragen of je een routebeschrijving naar de auto wil.

Als je vervolgens in de buurt van de auto staat (en ook nog binnen het goede tijdframe), dan vragen we je of de auto open moet. Met een knik met de Glass is genoeg om de auto te openen.

Als je vervolgens nog niet terugbent op de plek van huur en de tijd is bijna verstreken vragen we automatisch of de tijd verlengd moet worden.

Bij bol.com hebben we verschillende functies ontwikkeld. Een daarvan gebruikt de kennis die Google heeft van je agenda. Als Google de persoon herkent tovert hij uit de recommendation engine een boek dat het best past bij die persoon. Nooit meer verlegen om een conversation starter.

bol_glass_info

Hier is de trigger dus ook de tijd, slim gecombineerd met koppeling van profielen die je kunt koppelen aan het moment van abonneren.

De ontwikkeling van de apps hadden bovenal tot doel de nieuwe principes te doordenken, en ook het maken te ervaren. Voor EYE gebruiken we het bewegen van je hoofd om een film te zoeken in de ruimte over een object waar je bij staat, en dichterbij bij het object komen levert detailbeelden op. Alles weer bepaald door de plaats. Het levert een rijke manier en intuïtieve manier van storytelling.

Het bleek al snel dat het ontwerpen van deze trigger-based services een speciale insteek vraagt. Service design is een goede basis, maar het vraagt nog net een stapje verder om ook de dynamiek goed te kunnen verwerken. Dit soort diensten heb ik een aantal jaren geleden ‘impulsed shaped services‘ gedoopt. Het is mooi te zien hoe dit nu uitwerkt in Glass.

Voor mij is Glass niet zomaar een gekke gadget, het zet de standaard of minimaal een behoorlijk wat ijkpunten om dit soort context gedreven diensten te ontwikkelen. Glass als principe is belangrijker dan de device, het is een operating systeem van de context. Google Now is naadloos geïntegreerd en versterkt dit extra.

Omdat het zo dichtbij zit moet je super gefocust zijn, zo streng op de designprincipes bij apps was Google dan ook niet eerder. Het is iets wat ook gaat helpen om de smartwatches goed te houden. Deze moeten volgens dezelfde principes worden ontwikkeld en niet een te heet gewassen smartphone worden.

Afgelopen dinsdag gaf ik samen met Daphne Channa Horn onderstaande presentatie tijdens een IPAN-event.

0 Reacties
Reageer