Voorstanders van technologie in de gezondheidszorg denken dat robots prima in staat zijn om ouderen te begeleiden in de zorg en eenzaamheid tegen te gaan. De documentaire Ik ben Alice (2015), waarin de robot Alice op bezoek gaat bij een aantal ouderen, laat zien hoe dat idee langzaam vorm begint te krijgen.
De robot Alice wordt in de documentaire bestuurd door een man, die al snel uit het zicht verdwijnt. Dankzij hem kan de robot snel reageren op wat de ouderen zeggen en doen. De huidige spraak- en chattechnologie is daar nu immers niet toereikend voor.
Date
Dat dat een goede, menselijke reactie belangrijk is voor robots, suggereert ook een onderzoek van drie Amerikaanse universiteiten en één universiteit uit Israël, schrijft Quartz. In dat onderzoek werden mensen tegenover een niet-menselijke robot gezet, Travis. Die robot werd, net als Alice, achter de schermen bestuurd, maar de aan het onderzoek deelnemende mensen waren daar niet van op de hoogte.
De deelnemers werden gevraagd om te vertellen over een recente date-ervaring waardoor zij zich aantrekkelijk voelden. Bij één groep reageerde de robot heel koel en emotieloos. Bij de andere groep reageerde Travis juist uitbundig.
Achteraf bleek dat de groep deelnemers die met een uitbundige Travis hadden gepraat, zichzelf geschikter vond voor dates dan de andere groep. Dat suggereert dat een uitbundige robot mensen beter kan ondersteunen, bijvoorbeeld op de werkvloer. Het lijkt erop dat een uitgelaten robot beter is in werk waar sociale vaardigheden een grote rol spelen.