Er worden veel te weinig journalistieke games gemaakt

Heb je een Chinese Partijbons in je? Voor sommige bezoekers was het een beetje een vreemd artikel op de Volkskrant-site enkele weken geleden. In plaats van een artikel waarin je meer uitleg krijgt over hoe het politieke systeem in China in de praktijk werkt, moest je daar namelijk zelf achter zien te komen.

Elger van der WelWekelijks schrijft Elger van der Wel een column over innovatie in de journalistiek en media. Deze week schrijft hij over de nieuwsredactie van de toekomst.In een game kreeg je de opdracht om de keuzes te maken die een Chinese politicus zou maken om zo hoger op de politieke ladder te komen. De keuzes waren gebaseerd op echte gebeurtenissen, zodat je op die manier spelenderwijs meer inzicht kreeg hoe het er op politiek vlak aan toe gaat in China.

Vluchteling

Nu is dit geen nieuw concept. Al jaren worden er nieuwsgames gemaakt, maar in mijn ogen zijn dat er wel veel te weinig. The Guardian maakte begin 2014 een game waarin je de keuzes krijgt voorgeschoteld die een vluchtelingen uit Syrië moet maken. Je doel is om Europa in te komen, maar hoe doe je dat?

Ik weet nog dat de game mee ontzettend hielp in mijn beeldvorming van hoe vluchtelingen in Europa terecht komen. Een lang artikel hierover had ik waarschijnlijk niet gelezen, maar de game heb ik helemaal uitgespeeld. En doordat je zelf de keuzes moet maken, ga je ook meteen mentaal aan de slag met de informatie in plaats van deze enkel tot je te nemen.

Veel van dit soort journalistieke games zijn zogenaamde ‘choose-your-own-adventure-games’ of een soort quizen waarbij je punten verdient door het juiste antwoord te geven. Hier kun je namelijk veel informatie in kwijt en ze zijn relatief makkelijk te bouwen. Maar in principe is elke vorm mogelijk. The Guardian maakt in 2009 een spel om je te laten zien hoe je afgeleid raakt doordat je andere dingen doet in het verkeer (hallo smartphone). En Parable of the Polygons laat met een wiskundig spelletje zien hoe segregatie in onze maatschappij werkt.

Creativiteit

Een game kan een ontzettend krachtig middel zijn om een verhaal te vertellen Deel deze quoteGames kunnen een ontzettend krachtig middel zijn om sommige verhalen te vertellen en ik vind zo ontzettend jammer dat het niet vaker wordt gebruikt. Het voorbeeld van de Volkskrant was één van de weinige voorbeelden die ik dit jaar heb gezien.

En het is logisch: het maken van zo’n game kost tijd, maar vraagt ook een heleboel extra creativiteit waar journalisten in het dagelijkse proces helemaal geen tijd voor hebben. De leukste ideeën voor nieuwsgames ontstaan bijvoorbeeld tijdens hackatons. Bij Hackastory zijn bijvoorbeeld meerdere games bedacht: Want to be a refugee? en Be the president today.

Ik denk echter dat het mogelijk moet zijn om het bedenken van dit soort dingen onderdeel te maken van het dagelijkse redactionele proces. Redacties zijn vaak prima in staat om te kiezen waar ze een video bij maken, bij welk artikel extra foto’s nodig zijn om het verhaal te vertellen of welk onderwerp een lang uitlegstuk kan gebruiken. Waarom dan geen game-elementen meenemen als een extra manier om je verhaal te vertellen?

Je hoeft daarbij niet een hele game te maken, maar kunt soms ook gewoon even een quizvraag in een artikel stoppen. NOS op 3 deed dat bijvoorbeeld op een mooie manier in deze special over de huizenmarkt. En op Instagram plaatst diezelfde redactie tegenwoordig quizvragen in de Story’s via de poll-functionaliteit. Dat kost nauwelijks moeite en lijkt goed te werken.

Aan de slag

NOS op 3 plaatst op Instagram quizvragen in de Story's via de poll-functionaliteit Deel deze quoteWil je zelf een ‘choose-your-own-adventure-game’ maken? Dan raad ik je aan eens aan de slag te gaan met Twine. Deze opensourcetool kun je draaien om je eigen server, maar ook direct online gebruiken. Met Twine kun je een interactief verhaal maken, waarbij de gebruiker zelf de uitkomst in handen heeft, zonder dat je hoeft te kunnen programmeren.

Overigens is de game Heb je een Chinese Partijbons in je? van de Volkskrant het levende bewijs dat het bedenken van dit soort dingen prima onderdeel kan zijn van het dagelijkse journalistieke proces. Het idee is namelijk niet afkomstig van een speciaal groepje mensen dat alleen maar dit soort producties maakt. De China-correspondent van de krant, Marije Vlaskamp, bedacht het. Ze dropte het idee bij de newsroom developper, Hay Kranen, die er vervolgens mee aan de slag is gegaan.

Hij bouwde meteen nog even speciale versie van Flappy Bird en Memory als extra spelletjes binnen de game. Gewoon omdat het kan. Hopelijk gaan Nederlandse redacties in de toekomst vaker aan de slag met  journalistieke games. Niet alleen omdat het kan, maar vooral omdat je sommige verhalen op die manier veel beter kunt vertellen.