Max Verstappen wordt 21 jaar, komende zondag in Sochi. Maar op een cadeautje hoeft hij niet te rekenen.
Ferrari en Mercedes zijn veel te druk met hun strijd om de wereldtitel. Sebastian Vettel zal in Rusland (en meteen daarna ook in Japan) iets moeten laten zien, wil hij nog zicht houden op de kroon. En eigenlijk moet hij dan ook nog hopen op een uitvalbeurt van Lewis Hamilton, want pas dan is er echt weer van alles mogelijk.
De race in Sochi is echter een hele lastige voor Vettel en Ferrari, want Mercedes heeft in Rusland nog nóóit verloren.
Zoals overal in Europa ontstond er aan het eind van de negentiende eeuw in het Tsaristische Rusland belangstelling voor auto’s en autoraces. In 1902 werd de SPAK opgericht, de Sint Petersburg Automobiel Club.
Pionier Andrei Nagel ondernam in zijn Russo-Balt monsterritten naar Monaco en zelfs naar Afrika. In 1913 vond de eerste serieuze race op een gesloten circuit plaats, nabij Sint Petersburg. De zeven ronden van dertig kilometer werden het snelst afgelegd door de Russische racer Georgy Suvorin in… jawel, een Benz 29/60pk.
Het jaar erop werd de race gewonnen door Willy Scholl in een Benz 55/150pk. Daarna kwamen de oorlog, de revolutie en het Sovjet-tijdperk.
Bernie Ecclestone deed zijn uiterste best om nog in het Sovjet-tijdperk zijn hyperkapitalistische circus in de straten van Moskou te krijgen. In 1983 was het bijna zover, maar de deal ketste af.
Pas een kwart eeuw later werd op zo’n vijfenzeventig kilometer buiten de hoofdstad de Moscow Raceway gebouwd. De allereerste officiële internationale autorace in Rusland werd gewonnen door een Nederlander: Robin Frijns. In de Renault 3.5-klasse.
Formule 1-races kwamen er echter niet van. Niet voor Frijns en niet voor Moskou.
IJshallen
Toen de nieuwe tsaar Poetin in 2010 zijn plannen voor de Olympische Spelen in Sochi lanceerde, kwam daar ook een Grand Prix-circuit in voor. Tussen de ijshallen en Medal Plaza door slingert een bijna zes kilometer lang circuit, waarop in het najaar van 2014 voor het eerst een Formule 1-race in Rusland werd georganiseerd.
“Het is een interessant circuit, met medium-speed- en langzame bochten, nogal technisch,” beoordeelde local hero Daniil Kvyat het circuit in 2014. Wie een beetje Formule 1 spreekt weet dus dat hij er geen klap aan vond. Sochi staat ook niet hoog op de lijstjes met favoriete circuits onder de coureurs.
Er zit te weinig uitdaging aan. Het is min of meer een stratencircuit, zoals in Melbourne. Gelukkig zit er één geweldige bocht in: bocht 3. Voorafgaand aan deze lange doordraaier is er nog bocht 2, die mag er ook zijn. Deze bocht is de plek om in te halen, zeker omdat daar DRS gebruikt kan worden. Met name na de start (het is eigenlijk één lange sprint naar die tweede bocht) is het hier dringen geblazen.
Nico Rosberg ondernam er in 2014 een laatste wanhoopspoging om Hamilton voor te blijven, blokkeerde en schoot naast de baan. Race verloren. Titel verloren.
https://www.youtube.com/watch?v=iw9SCzjN1Wg
De lekkere, lange bocht die volgt, waar de banden bijna van de velgen getrokken worden, is al vaak het toneel geweest van fouten, botsinkjes, inhaalpogingen en crashes. De mooiste was wel die van Romain Grosjean:
Minder mooi was de enorme klapper die Carlos Sainz in 2015 maakte bij bocht 13. Deze bocht, meteen na een lang volgasstuk (met DRS), heeft maar een heel beperkte uitloopzone. Er is ook een brug over de baan.
Ik blijf het elk jaar een van de griezeligste passages vinden.
Na deze bocht volgt nog een Abu Dhabi-achtig rondje om de pits. Al met al geen hoogvlieger dit circuit. De bandenslijtage ligt ook erg laag, dus een voorspelbare éénstop-strategie ligt voor de hand.
Pirelli beloofde dit jaar meer variatie als het om bandenstrategie zou gaan, maar daar is helaas weinig van terecht gekomen.
Local heroes
Maar Rusland moet en zal op de kalender. Want hier is nog een grote markt te ontginnen. Daarom had Ecclestone (en Liberty na hem) ook graag een Russische coureur in de Formule 1.
In 2010 was Vitaly Petrov de allereerste Rus in de koningsklasse. Petrov werd vooral bekend door zijn vele crashes. Onder andere deze jump in Maleisië was een typisch hoogstandje, naast de baan komen, voet op het gas houden en dan afsprong over een kerbstone:
In 2012 scoorde Petrov zowaar een podium in Australië, maar het was toch zijn laatste seizoen in de Formule 1.
Daniil Kvyat leek het veel verder te gaan schoppen. Als Red Bull-talent en GP3-kampioen promoveerde hij in 2014 naar het Formule 1-team van Toro Rosso. In 2015 schoof hij al door naar het grote Red Bull en werd hij onder meer tweede in Hongarije.
Helaas voor hem verbleekte hij naast de komeet Max Verstappen. In 2016 ging Kvyat uitgerekend voor eigen publiek zwaar in de fout door Vettel tweemaal van achter te rammen. Nog voor de volgende race werd Kvyat, om plaats te maken voor Max, teruggezet naar Toro Rosso.
In 2017 werd Kvyat keer op keer door het Red Bull-management te kijk gezet. En uiteindelijk gedumpt. Sneu.
En nu gaat het gerucht dat hij nog maar eens een kans krijgt bij Toro Rosso, dat zijn talenten (Buemi, Vergne, Kvyat) er misschien te snel doorheen heeft gejaagd. Ik weet wel, ook Kvyat is het nèt niet, geen killer en geen winnaar, maar ik heb nu eenmaal een zwak voor die dromerige slungel (in mijn boek Maxmania leg ik uit waarom).
Van mij mag hij terugkomen in de Formule 1, al ben ik geloof ik de enige die dat vind.
Kvyat heeft in elk geval meer te bieden heeft dan de Rus die nu in de achterhoede rond raast, Sergei Sirotkin.
Sirotkin heeft de pech dat hij debuteert in een Williams die dit jaar nauwelijks vooruit te branden is. Maar dan nog slaagt hij er niet om Lance Stroll overduidelijk achter zich te laten. En dat is een veeg teken.
Zou er ooit een groot Russisch talent opstaan? De echte opvolger van Georgy Suvorin? Een winnaar? Want pas dan gaan alle remmen los.
Wij weten er in Nederland inmiddels alles van.
Verjaardagstaart
Het Red Bull-team weet dat er dit jaar nog maar één serieuze kans is op een Grand Prix-zege en dat is in Mexico. In Sochi wordt er dan ook niet veel verwacht.
Sterker nog: Red Bull grijpt in Sochi terug op de oudere B-versie van de Renault-motor, omdat die betrouwbaarder zou zijn dan de nieuwe C-spec. En dat betekent nóg minder pk’s.
Sochi is ook niet echt voor Max gemaakt. En tot nu toe heeft hij er weinig potten kunnen breken. In 2015 ging het al meteen mis in bocht 3, toen Max betrokken raakte bij een crash van Nico Hülkenberg. Max kon verder en sleepte er uiteindelijk nog een tiende plaats uit.
In 2016 was het opnieuw hommeles in bocht 3, Max ontsnapte maar net aan de crash tussen Kvyat en Vettel:
In de race lag hij lange tijd zesde, tot de motor de geest gaf. Vorig jaar reed Max een zeer eenzame race op plek vijf, en eigenlijk ligt dat scenario ook komend weekend voor de hand.Mercedes en Ferrari trekken alle registers open in de strijd om de titel, terwijl Red Bull al bezig is met volgend seizoen.
Op raceday in Rusland blaast Max 21 kaarsjes uit op zijn verjaardagstaart. Teamgenoot Daniel Ricciardo merkte al ironisch op dat hij zijn zege dit weekend zal opdragen aan de jarige. Alle echte goede wensen zullen hoogstwaarschijnlijk betrekking hebben op volgend seizoen.
Overigens heeft Max zelf onlangs verklaard dat hij vooral naar 2020 kijkt. Wie een beetje Formule 1 spreekt wordt daar niet heel vrolijk van…
Foto Georgy Suvorin via Wikimedia
Foto Max Verstappen met taart via Red Bull Content Pool/Clive Mason/Getty Images
Foto Sergei Sirotkin via cristiano barni / Shutterstock.com
Gifjes via Giphy
Kaartje van circuit via Wikimedia/Pitlane02 [CC3.0]
Er zit te weinig uitdaging aan. Het is min of meer een stratencircuit, zoals in Melbourne. Gelukkig zit er één geweldige bocht in: bocht 3. Voorafgaand aan deze lange doordraaier is er nog bocht 2, die mag er ook zijn. Deze bocht is de plek om in te halen, zeker omdat daar DRS gebruikt kan worden. Met name na de start (het is eigenlijk één lange sprint naar die tweede bocht) is het hier dringen geblazen.
