De M-Blocks, gemaakt door John Romanishin van het MIT Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory, zijn kleine robots die zichzelf in elkaar zetten tot één grotere robot. Door te springen en te draaien kunnen de robots zich verplaatsen en door middel van magneten weer aan elkaar bouwen. Nu lijkt het nog niet veel, maar deze robots zijn de eerste stap richting echte Transformers.
Uniek aan deze robotblokjes is dat ze kunnen springen. In ieder M-Block is een vliegwieltje geplaatst die draait met 20,000 rotaties per minuut. Het momentum van dit wieltje is genoeg om het M-blokje te laten rondhuppen en te zoeken naar andere blokjes om zichzelf aan te verbinden.
Dit lijkt op zich niet heel bijzonder, maar dat is het wel degelijk. Deze technologie kan namelijk om heel veel manieren toegepast worden. Andere robots zijn vaak gemaakt voor slechts één doel; de M-blocks kunnen veel meer, afhankelijk van hoe ze in elkaar gezet zijn.
Stel je voor dat je een doos M-Blocks bij elkaar zet en ze de opdracht geeft een huis te vorm. Of je hebt een bank gemaakt van M-Blocks, en je kunt dit ombouwen naar drie stoelen. Of je maakt je eigen, volledig functionerende Transformer!
Dit soort variatie in mogelijkheden is precies waarvoor Romanishin en zijn MIT-team de M-Blocks voor bedoeld heeft. Ze willen graag de robots verder ontwikkelen dat je ze een opdracht kunt geven om een bepaalde vorm aan te nemen en dan de robots dan verder zelf bepalen hoe ze die vorm aannemen. Hiervoor moeten de robots elkaar kunnen identificeren en kunnen overleggen hoe ze een bepaalde vorm aannemen.
Het belangrijkste doel is echter het verkleinen van de robots. Uiteindelijk moeten ze zo klein worden, dat de blokjes alles kunnen vormen wat je maar wilt. Een soort 3D printen, maar dan zonder printer!