Het eind is in zicht. De laatste race van het jaar is aanstaande. Tijd voor wat rapportcijfers.
Abu Dhabi. De Grand Prix in de Efteling voor grote mensen vormt al jaren de afsluiting van het Formule 1 seizoen. Shopping malls, droomhotels, Ferrari-pretpark, met de snelste achtbaan ter wereld, zwemparadijzen, het is er allemaal.
Het decor is prachtig, met de luxejachten erbij is het een beetje het Monaco van het Midden Oosten. Alles bij elkaar aangelegd voor honderden miljoenen oliedollars.
Kijk, daar komen wij aan in Zandvoort, met onze 20 miljoen…
Het circuit zelf in Abu Dhabi is niet echt een doorslaand succes, inhalen is er haast niet te doen. De coureurs klagen al jaren. Maar wat geeft het, fin-du-saison, tijd voor een feestje en dat viert zich comfortabeler in Abu Dhabi dan in Spa of Hockenheim – zeker eind november.
De kampioenschappen zijn verdeeld. Vierde of vijfde in de eindrangschikking is leuk, maar voor de coureurs telt dat niet. Alleen in de stand bij de constructeurs kan het een miljoen of wat schelen…
Omdat er zo veel niet meer op het spel staat, is dit misschien een goed moment om de rapportcijfers over 2018 uit te delen. Streng doch rechtvaardig zal ik met voldoendes en onvoldoendes strooien.
De titelstrijd alleen al levert extreme cijfers op, de doorgaande leergang van Max Verstappen, de pijnlijke, maar niet te stuiten vrije val van McLaren. Wees het met me eens of oneens, en laat het gerust weten.
Laat ik maar beginnen met Max Verstappen. Met de wereldtitel ergens in zijn achterhoofd begon Max het seizoen té gretig, vrees ik. Vanaf het moment dat hij in Australië vast zat achter een Haas (een Haas?) schoot Max door naar de overdrive.
Zeker toen daar fouten van kwamen en hij nóg meer zijn best ging doen om het verloren terrein goed te maken. Australië, Bahrein, China, Bakoe – als dominosteentjes vielen de fouten over elkaar heen.
Dieptepunt: Monaco. Die volkomen onnodige crash aan het eind van FP3, terwijl hij voor de overwinning had kunnen gaan. Leren. Christian Horner hoopte maar dat Max ergens een reset-knop kon vinden. En die vond hij. In gesprekken met Jos.
Vlak voor de race in Mexico vertelde Max dat Jos hem op het hart drukte dat Max als hij iets rustiger aan deed per saldo sneller was. Net zoals vroeger op de kart. En het werkte. Kijk naar zijn indrukwekkende tweede seizoenshelft. Zijn dominante zege in Mexico, het puntje-van-je-stoel-duel met Hamilton in Amerika:
Misschien nog beter was zijn race in Brazilië, waar hij met de mindere Red Bull alle topauto’s voorbij reed. Ik denk eigenlijk dat hij dat in Abu Dhabi weer gaat doen.
Met deze steile leercurve, en dat uitzonderlijk leermoment (iets langzamer doen om uiteindelijk sneller te zijn) vind ik dat Max een geweldig jaar heeft gehad. Steeds volwassener, op weg om echt te gaan strijden voor de titel.
Hoe anders is dit jaar voor Daniel Ricciardo. Toen Red Bull baas Mateschitz onthulde dat hij droomde van Max als jongste Formule 1 wereldkampioen wist Ricciardo dat zijn langste tijd bij Red Bull erop zat.
Ondanks zijn twee zeges vroeg in het seizoen zal hij zich niet meer lekker gevoeld hebben in het team. En dan nog al die pech. Zijn blitz-transfer naar Renault is een wanhoopssprong.
Ricciardo heeft echter een té uitgesproken karakter om mee te hobbelen in de Formule 1. Het zou mij niks verbazen als hij over twee jaar in NASCAR rijdt.
Red Bull is op koers gebleven. Het tekort aan vermogen achterin was domweg te groot. Dat Max aan het eind van het seizoen toch over een winnende wagen beschikt, is de verdienste van het team.
De Red Bull gaat het best met de banden om, de strategie in Brazilië was spot-on. Maar alle blikken zijn inmiddels gericht op volgend jaar met Honda.
Lewis Hamilton scheurt met zijn vijfde wereldtitel de galerij der allergrootsten binnen. Hij heeft deze titel ook echt veroverd. Halverwege het seizoen liet hij tegenover de snellere Ferrari zijn beste races zien, bijvoorbeeld in Singapore.
Hamilton is altijd supersnel, maakt geen fouten, en weet wanneer hij moet aanvallen (zie Monza). Hij heeft, gesteund door het team met de beste auto, ook echt de uitstraling van een kampioen. Hij draagt het team, net zoals het team hem draagt.
Valtteri Bottas heeft pech dat bij Mercedes alles om Lewis draait. Dat hij van teambaas Toto Wolff het etiket wingman kreeg opgeplakt helpt dan ook niet. Maar Bottas laat op momenten dat het erop aan komt ook te weinig fighting spirit zien. Hij is de ideale tweede man, en dát wil je in de Formule 1 dus absoluut niet zijn.
Mercedes heeft zijn titel ook dik verdiend. Ja, de Mercedes race-strateeg lette even niet op in China, Ferrari kwam in de loop van het jaar dichtbij, was zelfs sneller, maar net na de zomer heeft Mercedes alles gegeven om weer vooraan te komen.
De omstreden gaatjes in de velgen zorgden ervoor dat Mercedes in cruciale races de bandentemperatuur kon managen. Dat detail gaf de doorslag. De teamorders in Rusland bewijzen bovendien dat het management alles onder controle heeft. En zo hoort het.
Sebastian Vettel heeft het zelf verkloot. Hoe hard is dat. Domme acties in Bakoe en Frankrijk, een crash in Hockenheim, ongeduld in Monza en China. Niet goed.
Vettel is te vaak betrokken bij incidenten in de openingsfase, hij verliest op de beslissende momenten het overzicht dat je moet hebben wil je kampioen worden. Ik denk dat hij nog één kans krijgt in 2019.
Kimi Räikkönen blijft de harten stelen. Met zijn zege in Amerika. Met zijn onderkoelde optredens. Met zijn transfer naar Sauber. Daar kan hij nog twee jaar lekker racen. En op zijn fiets naar de fabriek. De echte liefhebber.
Ferrari moet voor alles geprezen worden voor het feit dat ze het gat naar Mercedes hebben weten te dichten. Die laatste paar tienden zijn zo verschrikkelijk moeilijk. Het is vooral de motor geweest (zie de spectaculaire vooruitgang van motorklanten Sauber en Haas), al dan niet dankzij een omstreden truc met de batterij.
Maar Ferrari faalde te vaak met de strategie en sloeg een modderfiguur in Monza. Daar hadden ze ondubbelzinnig alle kaarten op Vettel moeten zetten.
Het middenveld is dit jaar wel erg het middenveld gebleven. Het gat naar de top is te groot, wordt er steeds geroepen. Tja… doe daar dan wat aan!
Renault, het derde echte fabrieksteam, slaagt er niet in boven zichzelf uit te stijgen. Coureurs niet, motor niet, het hele pakket niet. Vaak best-of-the rest, maar nooit met een hoopgevende, inspirerende uitschieter.
Het team van Haas had in Australië een bliksemstart, maar zakte daarna wat terug. Toch is het knap hoe ze zich handhaven en punten scoren.
De twee coureurs vallen vooral op door hun incidentjes: Grosjean door malle acties en radioberichten, Magnussen door al te ruw weggedrag. Haas verdient beter.
Force India stagneerde vanwege financiële problemen. De coureurs schat ik hoger in dan die van Haas en Renault, al liet Ocon zich in Brazilië van een heel kinderachtige kant zien. Toch is het jammer dat hij volgend jaar geen Formule 1-zitje heeft.
De enige uitschieter is Sauber. Door de imput van Ferrari en een ander management heeft het team een grote sprong voorwaarts gemaakt.
Ook geholpen door supertalent Charles Leclerc, die na een paar races zijn wat al te agressieve benadering uit de junior-categorie aanpaste aan de Formule 1. Prompt werd hij een vaste klant in Q3 (met een Sauber!) en liet hij een aantal fijne races zien.
https://www.youtube.com/watch?v=AFnx4HZdBPA
Ik ben heel benieuwd hoe hij het volgend jaar bij Ferrari gaat doen. Ericsson gaat naar Amerika, verstandig, want in de Formule 1 heeft hij vijf jaar lang niets laten zien.
Dark horse Toro Rosso is in mijn ogen gewoon een dark horse gebleven. Het team is juichend over de samenwerking met Honda, maar klinkende resultaten heeft het niet opgeleverd.
Honda mag dan wel op het niveau van Renault zitten, maar dat is, laten we wel zijn, niet genoeg. De vele motorwissels gaven uiteindelijk geen goed beeld.
Zou het echt allemaal experiment zijn geweest voor volgend jaar als het grote Red Bull de motor gaat gebruiken? Gasly kon heel af en toe laten zien dat hij rap was (vierde plaats in Bahrein) en Hartley moet weer lekker gaan racen in de World Endurance Series.
Echt slecht ging het achteraan, met de twee teams die toch jarenlang de dienst uitmaakten in de Formule 1. Doen zij iets fout? Zijn ze te ouderwets? Worden ze verkeerd geleid?
Bij McLaren riep men vorig jaar nog dat alles aan die Honda lag, zij hadden immers het beste chassis. Dit jaar werd na de zomer toegegeven dat ze een hork van een chassis hadden gebouwd. Wat is daar aan de hand?
En maar Triple Crown-PR-dingetjes roepen: een Indycar-team, een Le Mans-auto! En ondertussen helemaal niks presteren in de Formule 1. Treurig.
De cynische boordradio’s van Alonso waren dit jaar het enige vermaak. Hoor hoe hij zich verheugt op het duel met Sirotkin en liefdevol plaats maakt voor Max:
https://youtu.be/0gqm7affoBQ?t=32
Alonso nam een wijs besluit en zet zijn kaarten nu op de Indy 500. Vandoorne vertrekt naar de Formule E. Hopelijk komt hij daar wel uit de verf.
McLaren, dat volgend jaar met Sainz en de piepjonge debutant Lando Norris gaat rijden, is vrees ik niet meer te redden…
Hetzelfde geldt voor Williams. Hoe pijnlijk. Met de beste motor achterin zó slecht presteren.
Het vertrek van papa Stroll betekent ook nog eens een gevoelige financiële aderlating. Je moet er niet aan denken dat Williams het volgende team is dat gewoon omvalt.
Sergej Sirotkin bakte er weinig van (wrong man in wrong place) en Lance Stroll liet nog maar eens zien dat hij niet in de Formule 1 thuis hoor.
Volgend jaar gaan de Strollies met al hun geld Force India uithollen, man man man…
https://www.youtube.com/watch?v=dcG0WkdUa40
En de wedstrijd komend weekend in Abu Dhabi? Kijk maar even mee met Vettel, nog piepjong, die ons het circuit laat zien met een simulator. Daags daarna werd hij wereldkampioen door de race te winnen.
De jongste wereldkampioen ooit. En dat is hij nog steeds…