Een middelbare school in de Amerikaanse staat Texas volgt sinds kort een deel van zijn leerlingen door het gebouw middels RFID-tags. Het strijkt kinderen, ouders en een behoorlijke online community tegen de haren in, maar volgens de rechter is er geen reden tot verbieden.
In de Verenigde Staten is het een discussie van uiterste: hoe ver gaan we om onze kinderen te beschermen? En hoeveel van hun rechten moeten er opgegegeven worden onder het mom van veiligheid? Na het recente drama in Newtown is het steeds lastiger om in te schatten hoe ver te ver is.
Een middelbare school in de Amerikaanse stad San Antonio zoekt in elk geval deels de grenzen op. Hun nieuwe “Student Locator Project” zal in het komende jaar zo’n 4200 leerlingen gaan “tracken” op het school terrein middels een RFID-tag. De tag, verwerkt op een speciale toegangspas voor de school, brengt de bewegingen van alle leerlingen in kaart. Van klaslokaal tot gymzaal tot toilet.
Het in beeld brengen van studenten op deze manier is niet nieuw, maar het is wel voor het eerst dat het door de school wordt verplicht. En daar zit het probleem dan ook voor een deel van de studenten, die zich in een klap op lijn gezet voelen met bedreigde diersoorten, pakketjes van de bestelservice of criminelen met huisarrest.
Het leidde zelfs tot een rechtszaak, al was die gegrond op basis van geloofsovertuiging. En daar ging de rechter niet mee akkoord: het dragen van de tag wordt niet gezien als een beperking in de geloofsovertuiging en dient vooral te worden gezien vanuit het veiligheidsoogpunt.
Maar er is meer kritiek. Want vorige week bleek ook dat de scholen die meewerken aan het pilotproject een behoorlijke subsidie ontvangen vanuit de Amerikaanse overheid. In totaal kan een school zelfs tot $1.2 miljoen toebedeeld krijgen wanneer het aansluit bij het project.
Het is de vraag hoe het project verloopt en hoe het de komende periode zal worden ontvangen door leerlingen, ouders en Amerikaanse media. Op basis van die uitkomsten moet gaan blijken of het project in de hele staat wordt uitgerold en uiteindelijk zelfs schaalbaar zou zijn naar heel de Verenigde Staten.
Tot die tijd is het vooral interessant om de discussie te volgen rondom deze draagbare technologie. Waar zitten de pijnpunten voor de gebruikers en welke (etische) belemmeringen worden er de komende periode opgeworpen? Het kan allemaal van invloed zijn op een veel groter geheel.